7/22/2015

deel 11 ➤ noord-vietnam

Deel 11 | Noord-Vietnam


Zo, dat is even geleden zeg.. Het reizen is nu zo anders, het is soms ontzettend zwaar maar tegelijkertijd ook het mooiste wat ik ooit in m'n leven heb gedaan. Per plek kan ik nu niet meer schrijven omdat we op zoveel plekken komen en overal maar 1 à 2 nachten blijven en dan weer de motor op springen. Op dit moment zitten we aan de kust bij Cat Ba. 




We blijven hier een paar nachtjes langer, even bijkomen van de motortrip door het noorden. Dit geeft mij de gelegenheid en de nodige energie het volgende deel te schrijven over Noord-Vietnam.

Even weer alles terughalen onder het genot van een cocktailtje..


Van Laos naar Mai Chau (Vietnam)

Onze reis in Vietnam waren we begonnen in Mai Chau. Hoe we daar waren gekomen was een heel avontuur. We hadden geen motor meer dus moesten we per lokale bus reizen. Het stuk vanaf de Laos border tot Mai Chau was maar iets van 200 kilometer, we dachten oohh... daar zijn we eind van de middag wel. Wel grappig dat je altijd weer diezelfde denkfout blijft maken. We zijn in Azië en daar gaat niks snel. We hebben over dat stuk twee dagen gedaan. De bus zat helemaal vol daarom moesten we achterin zitten, de bank was zo hoog dat we allebei niet met de voeten bij de grond konden komen. We reden zo'n 80 kilometer over een zandweg door de bergen met afgronden zonder vangrails en het had flink geregend. Je kunt je misschien wel voorstellen hoe deze rit er aan toe ging, oja onze buschauffeur was tijdens een pauze even een waterpijp met wiet aan het roken, vol vertrouwen gingen we dus weer de weg op.. We vlogen bij elke bult zo'n halve meter de lucht in heerlijk voor de rug. Toch kwamen we wel gelijk in het Vietnamese sfeertje terecht. Wat een grens kan doen is zo grappig. De mensen zijn hier vrolijk, enthousiast praten non-stop met elkaar, bemoeien zich allemaal met elkaar haha. De buschauffeur schreeuwt naar iedereen die buiten loopt en begint dan hard te lachen inclusief de rest van de passagiers. Alles gaat trouwens mee de bus in, van kippen tot aan varkens tot aan zakken met rijst echt alles! 

De omgeving was ook gelijk mee veranderd, het is hier tropischer, overal palmbomen en alle mannen hadden zo'n groen safarihoedje op. Ik had de hele rit het gevoel dat ik in een film zat, ze zijn zo enthousiast dat je vanzelf begint mee te lachen om alles. 

Ik zou even in het kort vertellen hoe we nou in Mai Chau waren gekomen; de bus waar we in zaten ging niet naar Mai Chau, we moesten dus zomaar ergens uitstappen. Na veel gebarentaal waren we een paar uur later in een andere bus beland, deze zou naar Mai Chau gaan. De bus stopte ineens in een heel ander dorpje, hij ging niet verder omdat er teveel regen was gevallen. Er kwam geen andere bus meer die dag en er reden nergens taxi's of iets wat daar op lijkt. Er zat niks anders op om een slaapplekje te vinden in dit dorp en hopen dat er morgen wel een bus zou komen. De volgende dag was weer een belevenis, er kwam gelukkig wel een bus, overvol geladen met de gekste dingen maar wij moesten en zouden in die bus. Deze bus ging ook niet helemaal naar Mai Chau (we kwamen wel steeds een stukje dichterbij) uiteindelijk hebben we het laatste stuk afgelegd bij iemand achterop de scooter, met een grote backpack. Heerlijk begin! 

In Mai Chau verbleven we in een Homestay. Dit was echt een geweldige ervaring. We sliepen bij een vietnamees stel van rond de vijftig in huis. Het was een groot houten huis midden tussen de rijstvelden. "Moeders" kookte elke avond heerlijk voor ons en had mij geleerd hoe je moest weven op een echte ouderwetse weefmachine. 


De nieuwe motors

We hadden het idee in ons hoofd gekregen om allebei op een Honda-Win Vietnam door te gaan reizen en dit idee was niet meer weg te denken. We waren vastbesloten en wilden in Mai Chau onze motors kopen. In Laos hadden we Jason leren kennen. Een ontzettend leuke sympathieke man wie mij in Laos al een motorrijles had gegeven op zijn Honda-Win. Hij was een week eerder dan ons in Mai Chau en had al wat voorwerk voor ons gedaan wat betreft de Honda's. Hij had zelfs al een proefritje gemaakt en ons in contact gebracht met de verkoper. Een paar dagen later hadden we het voor elkaar en reden we beide op onze eigen Honda Win. Op het begin was het lastig voor mij, ik had toen ik zestien was scooter gereden maar dat was het dan ook. Ik moest van alles tegelijk doen koppeling inhouden, schakelen, gas geven en het chaotische verkeer in de gaten houden. Toch ging dit na de nodige kilometers allemaal vanzelf.

We hebben in totaal een maand door het noorden van Vietnam gereisd en zijn op zoveel super mooie plekken geweest..

Het was eigenlijk de bedoeling na Mai Chau gelijk te beginnen aan de trip door het noorden. Onze eerste trip op de motor was dan ook naar Moc Chau een plaatsje zo'n 100 kilometer ten noorden van Mai Chau. We besloten de volgende dag toch maar eerst naar Hanoi te gaan. De reden dat we eerst naar Hanoi waren gegaan was eigenlijk omdat Ruud al 2 weken lang ziekjes was en het bleef elke keer terug komen. Als we nu een lange reis door het noorden zouden gaan maken wisten we zeker de eerste maand geen goed ziekenhuis tegen te komen. In Laos in het "ziekenhuis" hebben ze ons niet verder kunnen helpen. In Hanoi gelukkig wel,  hier was een groot internationaal ziekenhuis en hebben alles onderzocht. Waarschijnlijk een fikse voedselvergiftiging en uitdroging. We hadden de bewoonde wereld ook erg gemist. Een gewoon restaurant met menu kaarten deed ook wonderen. De dagen dat we in Hanoi waren zijn we flink aangesterkt (vooral Ruud) en hebben onszelf helemaal klaargestoomd voor de trip. 

In Hanoi hebben we ook goed aan onze motor-skills kunnen werken. Mijn god wat een chaos! Miljoenen scootertjes(compleet volgepakt) komen aan alle kanten aan je voorbij. Dat hebben we hier ook geleerd, gewoon niet kijken. Geen enkele Vietnamees kijkt ooit in de spiegels, ze kijken zelfs niet om als ze de weg op rijden.. Het enige waar je je hand constant bij moet hebben is de claxon. Je bent verplicht om naar iedereen te claxonneren. Laat ik onze moeders de rest van details (wat betreft het verkeer) maar besparen, we leven nog haha!

We hebben elke dag tussen de 100 en 200 kilometer afgelegd. De eerste week hadden we bijna elke dag pech gehad met de motors. Dat was af en toe behoorlijk frustrerend in de hitte, midden in de bergen. Als dit niet de allerbeste relatietraining is dan weet ik niet wat dan wel.. Toch hebben we er elkaar elke keer weer doorheen gesleept. Letterlijk en figuurlijk, ik heb Ruud een keer met mijn motor vooruit moeten slepen vanwege een kapot onderdeel in het motorblok en Ruud mij vanwege een kapot schakelmechanisme.
En zo kan ik nog vele situaties opnoemen.. maar toch, je kan het je als buitenstaande misschien niet voorstellen, is dit nogmaals het allermooiste wat ik ooit in m'n hele leven heb gedaan. Elke ochtend wakker worden met het idee, straks weer toeren op de motor en weer de mooiste uitzichten zien. Elke dag voelt als een nieuw avontuur, wat komt er vandaag weer allemaal op ons pad. Het leven in Vietnam is ook gewoon heel erg avontuurlijk. De kinderen rijden op buffels, vangen achter geiten en koeien aan en klimmen en klauteren door de jungle. Misschien is dit ook wel een reden dat ik stiekem oude dinseyfilms op YouTube aan het kijken ben 's avonds (als we ergens wifi hebben) zoals Pocahontas en Jungle Book. Af en toe heb ik het gevoel dat ik terug ga naar mijn eigen jeugd, wat ook uit veel avontuur bestond. 


Dong Van

Ik kan helaas niet over alle plekjes gaan schrijven dus doe ik er een paar. Het mooiste plekje van Noord Vietnam was toch wel Dong Van. We reden hier midden in de hoge bergen met de mooiste natuur die we ooit hebben gezien. Dong Van is een klein bergdorpje naast de Chinese grens. De vietnamezen lopen hier nog echt in de traditionele kleding. Dit zag er echt prachtig uit, de mensen in de bergen zijn zo mooi. Het heeft echt iets magisch als je ze in hun kledingdracht door de natuur ziet lopen. 


Ban Gioc Waterfall

De Ban Gioc waterval was ook heel erg gaaf. De ene helft van de waterval ligt in China en de andere helft in Vietnam. Mijn volgende jeugddroom is dus uitgekomen na Afrika ook een stapje op de Chinese bodem (wateren) mogen zetten. We hebben hier een groepje studenten uit Hanoi leren kennen. De studenten waren met elkaar op vakantie, ze kwamen allemaal uit een ander district en toeren met hun scooters langs elk district om vervolgens bij diegene die er woont te gaan slapen. Ze nodigden ons uit om samen met ze te gaan lunchen. De lunch naast de waterval bestond uit twee zelf geslachte eenden. Erg leuk om af en toe met Vietnamezen op te trekken die redelijk Engels spreken. Zo kom je echt achter de cultuurverschillen en hun denkwijze. Ik was stiekem benieuwd hoe ze over bijvoorbeeld Amerikanen dachten vanwege de oorlog. Ze hadden de Amerikanen al lang en breed vergeven, waar ze wel een ontzettend hekel aan hebben zijn de Chinezen. China betekend namelijk "center of the world" ze zien zichzelf als het belangrijkste land van de wereld. Dat is niet het enige, in de historie gebruikten de Chinezen Vietnamezen als slaven. Dit is nog steeds erg gevoelig voor de Vietnamezen.


Cat Ba Island

Onze reis in het noorden hebben we dus afgesloten in het mooie Cat Ba. We hadden even een "vakantiegevoel" tussen het reizen door. Daar waren ze weer de heerlijke menu kaarten! De "Engels" sprekende Vietnamezen! En voor het eerst zagen we weer andere toeristen! We hadden geloof ik wat in te halen want we waren de kroegen niet uit te slaan. Ontzettende leuke avonden gehad op Cat Ba. Veel leuke mensen leren kennen en vreemde avonden gehad. Tot aan karaoke zingen met Vietnamezen tot aan diep in de nacht cocktailtjes wegdrinken met Duitsers, Schotten en Nederlanders.

We gaan vanaf nu richting het tropische zuiden van Vietnam reizen. We hebben dus nog zo'n 1700 kilometer te gaan.

Tot het volgende verhaal ergens in midden Vietnam? Hopelijk tot dan!


Liefs

Hieronder alle plaatsen waar we zijn geweest:

- Mai Chau
- Moc Chau
- Hoa Binh
- Hanoi
- Bac Kan
- Bao Lac
- Meo Vac
- Dong Van
- Trung Khanh
- Cao bang
- Lang Son
- Halong Bay
- Cat Ba
- Ho Chi Minh


































































































































Reacties