6/26/2015

deel 10 ➤ motortrip door laos ~ simply beautiful

Deel 10 | Motortrip door Laos

Ik begrijp ineens alle mensen die een motor tot hun bezit hebben. Wat is dit ontzettend gaaf, vooral in het prachtige Laos. De vrijheid die je voelt is ontastbaar..

Onze motor was behoorlijk beladen met twee personen en twee grote goed gevulde backpacks. Dit maakte het door de bochten gaan af en toe wat lastig. Toch kon de motor ons met gemak de hoge bergen optrekken. De uitzichten welke we eigenlijk constant hadden waren onbetaalbaar, langs alle kleine dorpjes.. enthousiast zwaaiende, compleet verbaasde en lachende kinderen overal!

De motor heeft onze reis een totaal andere wending gegeven. Niet meer met een busje vol toeristen, van het ene toeristische plekje naar het andere toeristische plekje worden gebracht. 'Het veilige leventje' hebben we aan de kant gezet. We hebben nu verantwoordelijkheden en worden constant getest door het leven vol avontuur lijkt het wel.


Af en toe hadden we het zwaar..

Zoals toen we in een regenstorm terecht kwamen. We konden niet meer op de weg blijven dus moesten we ergens stoppen om te schuilen. We vonden een verlaten schoolgebouw met alleen nog een schoolbord. We zijn hier een aantal uurtjes gebleven totdat het weer iets was opgeklaard. Ruud  was inmiddels een aantal pogingen aan het doen om een vuurtje te maken zodat we een klein beetje zouden opdrogen. Het was al vijf uur geweest en om zeven uur is het hier pikkedonker. In Laos kan het soms wel een dag rijden duren voordat je weer een klein beetje in een bewoonde wereld terecht komt. We maakten ons daarom zorgen over de nacht, zouden we een slaapplek kunnen vinden? De GPS op onze telefoon gaf niks aan. Toch na zo'n twee uur rijden kwamen we in een dorp met een aantal restaurantjes. Na wat gebarentaal met de eigenaar kwamen we er achter dat dit dorpje een guesthouse had! Dit hadden we totaal niet meer verwacht. Snel de motor en de tassen droppen, een warme douche was fijn geweest maar dat kennen ze niet. Je hebt in je "badkamer" een grote emmer met koud water staan en een bakje waar je het mee over je heen kan gooien. Na een dag compleet te zijn natgeregend hadden we daar dus niet echt behoefte aan. De gehele dag hadden we nauwelijks gegeten en hadden wel zin in iets. Het eten in de dorpjes is helaas waardeloos. Er is vaak alleen noodlesoep, (alle Laotianen houden van soep) de noodlesoep smaakt nergens na en er zitten hele rare stukken vlees in waarvan ik niet wil weten welk dier het is. We hadden ook een keer (met veel gebarentaal) rijst met kip in een dorp gegeten, je krijgt dan een hele kip gemalen met botten en al met droge kleverige rijst. Het belangrijkste is dat we weer iets in de maag hebben en hopen dat we morgen in een iets grotere plaats terechtkomen.


De volgende dag zaten we weer op de weg en was het weer genieten geblazen!

..Of de keer dat onze motor na een korte pauze midden in de bergen ineens niet meer wilde starten. We hadden meerdere pogingen gedaan de motor van de berg naar beneden te duwen om zo de motor te startten. Tevergeefs.. Ik heb geen idee hoe je een motor start dus Ruud moest gaan zitten en ik duwen in de heerlijke hitte. Na een tijdje kwam er een Laotiaan op een scooter langs en stopte. Tot onze grote verbazing sprak de man een beetje Engels (wat heel erg uitzonderlijk is buiten toeristische plekken om) Wij hadden het geluk een Engels leraar te treffen. Hij vertelde ons dat we een stuk terug moesten naar het dorpje en dat daar een mechanic was, we hoefden alleen maar bergafwaarts. Ik (Elise) ging bij de Engels leraar achterop en Ruud ging op de motor en liet hem bergafwaarts rollen tot het dorpje. Dus.. we hadden een tolk en een mechanic.. uren en en uren gingen voorbij, inmiddels was het hele dorp uitgelopen en hadden de mannen zich verzameld bij de mechanic. Helaas konden ze de oorzaak niet vinden en hadden ook nauwelijks onderdelen. We moesten naar een wat groter dorp waar ze een mechanic hadden met veel onderdelen, daar konden ze ons zeker weten helpen. De vader van onze monteur bracht ons met een pick-up met motor en al naar het andere dorp. Deze mechanic shop was inderdaad groter en er werkten maar liefst vier monteurs. Ook hier gingen er uren voorbij en konden ze de oorzaak niet vinden. Het begon inmiddels al donker te worden.. Eindelijk kwam een van de jongens naar ons toe, hij had de oorzaak gevonden maar het onderdeel wat vervangen moest worden hadden ze niet. We moesten morgen terugkomen want ze gingen het in een ander dorp halen. Weer slapen in een dorpje dus, zonder douche en zonder normaal eten alleen rare soep..

De volgende ochtend hadden we lang uitgeslapen om de dag alvast iets op te vullen. Tot dat Ruud zei; ik hoor onze motor rijden (mannen kunnen dit blijkbaar horen). We zijn naar de mechanic gelopen en tot onze verbazing stond onze motor weer in elkaar naast de shop. Ruud ging hem even testen en jawel hoor, weer helemaal de oude! Ze hadden alleen vergeten 1 kap vast te maken deze vloog er onderweg af. Helemaal gelukkig pakten we onze motor weer vol met onze tassen en sprongen op onze "trouwe" tweewieler! Nouja.. trouw, naar een halfuurtje rijden vloog de ketting eraf, deze heeft Mechanic Ruud er zelf weer opgezet!

Ondanks deze "tegenslagen" hebben we wel het echte Laos leren kennen. Het heeft ons dichter bij de bevolking gebracht. We hebben het dorpsleven meegemaakt. Mensen ontmoet die nog nooit eerder blanke mensen hadden gezien. We begrijpen nu ook beter hoe de mensen hier leven. In Nederland (En de rest van de westerse wereld) ga je eigenlijk werken voor 3 belangrijke punten:
1. Voedsel
2. onderdak
3. Kleding

In de bergdorpjes heeft geld totaal geen meerwaarde. Ze kunnen hier niks met geld. Voedsel groeit overal ze hebben hun rijstvelden, genoeg vis in het water (wat de kinderen met een soort pijl en boog schieten) in elk dorpje lopen overal kippen, honden, varkens en koeien. Overal staan fruitbomen en alles groeit en bloeit. Onderdak, ze leven in zelfgemaakte hutten van bamboe en gevlochten riet. Kleding maken ze zelf, bijna iedereen heeft een weefmachine thuis staan. Voor het weven wordt voornamelijk katoen gebruikt en dit is een natuurlijk vezel. Erg mooi de manier van leven zonder geld. Het nadeel is wel dat veel kinderen in dorpjes hierdoor niet naar school kunnen gaan en hun ouders op het land moeten helpen.

We zijn momenteel in het plaatsje Vieng Xai dichtbij de grens met Vietnam. We hebben hier onze geliefde motor verkocht omdat we toch bang zijn dat we de grens niet over komen met de motor. We kopen 2 kleine motors weer in Vietnam. Ja.. ik moet dus ook leren motorrijden, ik heb m'n eerste lessen al gehad van een medereiziger uit Australië.

Oja, het vervoer in Vietnam is een hel, ze zeggen dat hier de slechtste chauffeurs ter wereld wonen.

Ons volgende verhaal zal uit Vietnam komen.

Hopelijk tot dan!

Liefs









































































































Reacties