5/25/2015

deel 6 ➤ pai, thailand

Deel 6 | Pai, Thailand

We vertrokken in de ochtend rond 10 uur met een minivan naar Pai. Voordat we weggingen hield de chauffeur even een praatje. Hij vertelde ons dat de weg naar Pai behoorlijk heftig was, er liggen zakjes voor jullie stoelen dus als je moet overgeven weet je ze te vinden. 



Pai, Thailand

Het was een heel geslinger door de hoge bergen. Pai ligt namelijk in een vallei. Na 3,5 uur kwamen we aan in het kleine dorpje in de vallei. Normaal gesproken rennen er hordes taxichauffeurs op ons af op de hoop wat te verdienen aan ons. Ditmaal was dit niet zo, terwijl we er nu eigenlijk wel op gehoopt hadden. Zelfs toen ik vroeg na een taxi begrepen ze niet eens wat ik bedoelde, totaal andere wereld dus.

We hadden op internet een ontzettend leuk bungalowtje gezien. Het heette Rainbow House en voor maar 200 Bath (€2,60 p.p.) het goedkoopste wat we tot nu toe hebben betaald per nacht. Na wat rondgevraagd te hebben was het lopend wel te doen. Het was veel mooier dan we hadden verwacht. Midden in de prachtige natuur een paar kleine knusse bungalowtjes met een geweldig uitzicht!


Leuke dingetjes in Pai

Je hebt in Pai allemaal leuke bezienswaardigheden wat het bergdorpje zo leuk maakt. Alles staat met grote letters (zoals je in Amerika ook overal ziet) aangegeven in allerlei kleurtjes midden op de bergen.


Strawberry Farm

Zo hebben we een aardbeien boerderijtje bezocht. Een klein veldje vol met aardbeienplanten. De aankleding van de Strawberry Farm was vooral erg schattig. Overal stonden grappige dingetjes midden in de mooie natuur zoals een huisje van een grote aardbei en een groot hart van een aardbei met overal leuke teksten op. Dit schijnt toch best een attractie te zijn hier in Pai want het gebouw stond werkelijk waar afgeladen vol met souveniertjes.


Pai (Grand) Canyon 

De Pai Canyon wordt ook wel ‘de tegenhanger van de Grand Canyon’ genoemd. Met zijn smalle paden met afgronden van wel 50 meter aan weerszijden maakte dit een behoorlijk spannende wandeling. Maar wel met een geweldig uitzicht over Pai. Een erg mooie plek om lekker foto's te schieten. Het begin stukje van de rest van de route was extreem smal, ik denk niet breder dan 50 centimeter. De angst gierde door mijn lichaam bij alleen al de gedachte hier naar beneden te kijken. De locals en chinese toeristen liepen hierover heen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Persoonlijk denk ik ook dat dit de beste manier is.


Buddha on the Hill

In heel Pai kun je de mooie witte buddha zien staan midden in de bergen. Het leek ons een leuk idee om de buddha eens van dichtbij te bekijken. Je moest vanaf daar wel een geweldig uitzicht hebben. Met het scootertje de witte buddha volgen dus. Op een gegeven moment zagen we een hele lange trap omhoog.. dit is vast de trap naar de buddha. We hadden onze scooter geparkeerd en begonnen de trap te volgen. Na een half uurtje zweten kwamen we ineens weer bij een weg uit, die we over moesten steken om vervolgens weer te beginnen aan een lange klim. Oke, we hadden dus nog gewoon een heel stuk met de scooter kunnen gaan. Nadat we de volgende trap hadden beklommen kwamen we uit bij een tempeltje. Vanaf hier hadden we al een geweldig uitzicht. Om bij de buddha te komen moesten we nog twee trappen. Dit was het zeker waard want het leverde ons een geweldig uitzicht op over de vallei. Al deze dingetjes maakt Pai zo schattig en liefdevol.


Een wijze les..

We wilden heel graag naar de Pai hotssprings. Dit zijn warmwaterbronnen met verwarmd grondwater uit de aarde. We hadden extra een ei gekocht op de markt zodat we deze letterlijk hierin konden koken.. gewoon nieuwschierig of dit echt zou kunnen.  

Helaas, eenmaal aangekomen bij de Pai Hotssprings stond er een hokje met een grote poort. Voordat wij het wisten riep een thaise vrouw; "300 bath for one person" onvoorstelbaar. De natuur is van iedereen, daar kan je niet zomaar geld voor gaan vragen en al helemaal niet 300 Baht. Doodzonde, over amper tien jaar betaal je daadwerkelijk overal entree voor. Na haar even duidelijk te hebben gemaakt dat dit de grootste onzin is waren we vertrokken. Al snel ging bij ons de gedachte door het hoofd dat we wel graag de hotsspings wilden zien. Bij toeval zagen we ineens een klein bospaadje. We waren er van overtuigd dat we via dit paadje lopend en gratis naar de hotssprings konden gaan. De scooter hadden we iets verderop geparkeerd en we besloten het paadje in te gaan op de hoop bij de hotssprings uit te komen. Na een tijdje lopen waren we er nog steeds vol van overtuigd er bijna te zijn. Er kon niks misgaan, we wisten dat als we gewoon hetzelfde pad terug liepen we weer terug bij de weg zouden komen.

Toch kregen we er na een half uur lopen een behoorlijk hard hoofd in en kwamen bij het punt dat we de moed wel op moesten geven. Het was ontzettend stijl en glad van de regen en de nodige valpartijen hadden al plaats gevonden. Even dachten we dat we mensen hoorden praten.. toch nog maar een klein stukje verder, er kan ons niks gebeuren, de weg terug is maar één
pad de andere kant op. 

Nee, het waren toch geen mensen wat we hoorden(!) We besloten via het paadje weer terug te gaan. 

Vreemd genoeg zagen we nu pas dat er ineens heel veel paadjes waren. Ik herkende het stuk niet meer waar we langsgelopen waren. Een grote boom midden op het pad zijn we de heenweg niet overheen geklommen. De paniek was een klein beetje toegeslaan.. alles leek ineens op elkaar en we waren compleet gedesoriënteerd. In een ontzettende hitte met nog een heel klein beetje water bij ons wat het ons allemaal niet makkelijker maakte. Ik zag het even helemaal voor me.. we vinden de weg niet meer terug.

Na veel heen en weer lopen besloten we stil te gaan staan, luisterend of we een auto of scooter zouden horen. Ruud met zijn geweldige gehoor had iets van een voertuig gehoord. We liepen zo snel mogelijk die richting op. We kwamen uit bij een maisveld en zagen iets verderop een huisje. Pff gelukkig alle paniek viel van ons af. Na een stukje verder lopen kwamen we uit bij de weg en niet heel veel verderop stond onze scooter. Achteraf denk ik dat het heel goed is geweest dat we dit even hebben meegemaakt. We gaan nooit meer zomaar de jungle in lopen op richtingsgevoel. Je verkijkt je er zo erg op hoe snel je kan verdwalen, verschrikkelijk. We hadden ergens een fles water gehaald en aan de vriendelijke thaisen gevraagd of er nog meer hotssprings waren. Ze vertelden ons dat er niemand meer heen gaat sinds de prijzen zo erg zijn verhoogd. Er is er wel nog een, deze is bij een resort en kost je maar 100 Bath per persoon. 


Het nachtleven van Pai

Het nachtleven is opmerkelijk levendig voor zo'n klein dorpje als Pai. Je hebt overal leuke barretjes met live muziek. Elke Pai weet namelijk een gitaar te bespelen. Op een avond zaten we in een klein barretje eigenlijk met letterlijk alleen een bar. Het zag er wat anders uit, allemaal teksten opgehangen als 'naziefreiezone' en zo nog wat teksten. We kwamen erachter dat de eigenaar, de jongen achter de bar een tijdje in Berlijn had gewoond. Hij draaide alleen maar Duitse rockmuziek. Verder zaten er aan de bar ook wat typische figuren. Naast mij zat een Duitse man met lang zwart haar. Z'n leeftijd is lastig in te schatten, een vermoeide slechte huid vol rimpels. Waarschijnlijk door z'n levensstijl met veel alcohol. Daarnaast zat nog een stel gezellig met elkaar dronken te worden. Na een paar flessen sterke drank (ja zo ging dat bij deze bar - er werd een fles sterke drank bij je neergezet i.p.v. een glas) sprongen ze wankelend op hun scooter en weg waren ze.

Aan de andere kant zat een man van middelbare leeftijd met een leren motorjasje aan met allerlei sticksels erop (van hun motorbendes of iets dergelijks). Achter in de hoek zat een grote blanke man met een zwart hoedje scheef dragend en vol tattoo's, een beetje het type seriemoordenaar. Hij zat met een duits hippie stelletje te praten. 

Al snel besloten we een stevige borrel te drinken. Eens in de zoveel tijd moet dat er toch even van komen. Ik kwam wat aan de praat met de Duitse man naast mij, helaas kon ik er niet heel veel meer van maken want hij praatte behoorlijk met dubbele tong. Hij vertelde dat hij uit Berlijn kwam en de kroeg eigenaar bij hem had gewoond. Zelf was hij nu 5 maanden in Thailand en ging volgende week weer terug naar Berlijn. Ik vertelde wat over onze reisplannen, hij probeerde allerlei tips te geven maar hij wist zelf ook niet meer precies wat voor en achter was. 

Ruud was al een tijdje aan de klets met de man in het motorpak, hij bleek een Zweed te zijn. Hij woonde hier al 17 jaar en is getrouwd met een thaise vrouw. Met deze man hebben we uiteindelijk de hele avond gepraat. Hij was echt het type.. het lot bepaald of je hem tegenkomt want we kijken door hem heel anders aan tegen veel bijzondere praktijken hier in Thailand. Hij is jaren lang zwerver geweest in zweden. Uiteindelijk hier in Azië terechtgekomen en hij woont nu al jaren bij een bepaalde stam (de familie van zijn vrouw). Hij wist ons precies te vertellen hoe het leven hier in elkaar stak. De armoede op de rijstvelden bijvoorbeeld.. de dochters van de boer hebben geen keus en moeten naar de zuidelijke badplaats Pattaya om zichzelf te verkopen aan blanke mannen. Zo zijn ze hier, alles doe je voor je familie. Dit is de enige manier voor de boeren om hun hoofd boven het water te houden. De dochters van de boeren moeten hun families aan het eten houden. De boeren moeten elke maand een bepaald bedrag afstaan aan de government. Als ze dit niet meer kunnen opbrengen moeten ze hun land verkopen en op straat gaan leven in Bangkok. 

En zo rolde hij het ene verhaal na het andere eruit. Over de Gazastrook en over Palestina. Verhalen over Amerika en Israël. Hij had sinds een aantal jaar een laptop met internet (gekregen van zijn dochter) en zocht hier dan ook echt alles in op. Wat zijn wij dan eigenlijk nog twee compleet ontwetende wezens, niets wetende wat er daadwerkelijk allemaal in deze wereld gebeurd.

De zweed keek nogal scheel. We wisten elke keer niet in welk oog we hem nou moesten aankijken dus besloten we maar het op zijn rechte oog te houden. Hilarisch. Je zou de man geen kwartje geven als je hem op straat ziet lopen, maar jeetje wat weet deze man veel van de Aziatische wereld. Hij vertelde ons ook over een compleet andere Pai. De politie is hier erg corrupt. Het dorpje is eigenlijk een beetje verpest door voornamelijk Amerikaanse jongeren die volop drugs gebruiken in het nachtleven. Ze hebben blijkbaar geen idee waar ze mee bezig zijn want voor drugsgebruik staat hier de doodstraf. Omdat de locals zoveel geld verdienen aan het drugsdealen, wordt de politie omgekocht. Even later kwamen we er ook achter dat de vriendelijke maar iets aparte jongen achter de bar de grootste dealer is hier in Pai. Hij zorgt ervoor dat zijn mannetjes het drugs ontvangen. Om een uurtje of één wilde de barman afsluiten. We hadden netjes betaald en namen afcheid van onze Zweedse vriend. We vertelden dat we nog even naar een ander barretje gingen genaamd 'Don't Cry', hier kwamen we toch langs op de terug weg naar onze bungalow. De barman begon vreemd hard te lachen; you're going to 'Don't Cry'? vroeg hij. We vroegen ons af waarom hij zo moest lachen, nou ja lets go.

Don't cry is een kroeg eigenlijk in het bos, je hebt hier allemaal leuke plekjes waar je kan relaxen en je hebt er in het midden een gezellig kampvuur. Wij gingen bij het kampvuur zitten. We keken onze ogen uit, allemaal amerikaanse jongeren die compleet de weg kwijt waren. Op een gegeven moment was er een vuurshow en de amerikaanse jongeren zwankelden gewoon door het vuur heen, geen flauw benul wat ze zelf aan het doen waren.

Typisch was dat de man met de scheve hoed hier ineens ook zat. alleen in een hoekje stilletjes de boel te observeren. Hij was hier dus de dealer en had bij de vorige bar het nodige meegekregen, lekker doorzichtig allemaal. Hij zat een beetje te lachen om iedereen wie hij drugs had verkocht, hoe ze zich als wezenlose gedroegen.. 

Na een paar drankjes besloten we terug naar onze bungalow te gaan. Het is zo dichtbij onze bungalow dat we alles konden horen. Rond een uurtje of vier hadden alle amerikanen de grootste ruzie met elkaar. 

Dit was wel een smetje op ons mooie Pai..


On and Off the road

We besloten ditmaal een motorscooter te huren van 125 cc zodat we verre afstanden konden rijden en ook de bergen hiermee te trotseren. Na een uurtje hadden we Pai al ver achter ons gelaten. We reden midden in de bergen waar overal kleine dorpjes lagen. De mensen waren hier beduidend armer. Ze sprongen voor de scooter en maakte het gebaar van een sigaret roken. Ze wilde blijkbaar sigaretten van ons. Hoe verder we gingen hoe primitiever de dorpjes. Erg gaaf om te zien. Lekker midden door de dorpjes en maar zien waar we uitkomen. 

We zagen op een gegeven moment een bordje Waterfall, en niet zomaar een. De Do Mo Paeng waterfall. Dit was echt awesome! Allemaal andere jonge backpackers zaten op de grote rotsen. Sommige waren lekker aan het zonnen, wat lagen er in het water te dobberen en de waaghalzen gingen van de waterval glijbaan, gecreëerd door moeder natuur. Zo'n dertig man zat op de rotsen te kijken hoe de rest allemaal van deze glijbaan af ging, vol smart te wachten hoe de glij zou verlopen. Deze kans konden we niet laten schieten en moesten wij natuurlijk van die 'glijbaan'. Soort van een once in a lifetime experience gevoel. Het was ten eerste al een hele klim om er überhaupt te komen. Ruud was de aangewezen persoon om het voortouw te nemen en ging eerst. Een mooie, rustige, soepele, nauwkeurige glijbeweging zo het water in. Na even de voors en tegens afwegen nam ik ook de stap de rotsen op. Helaas kan dit weer niet normaal gaan. Terwijl iedereen rustig aan de rechter kant naar beneden ging, vloog ik naar de linkerkant en werd een paar keer hoog de lucht in geslingerd. Na een wilde glij belandde ik in het water. Aan het gejuich te horen van het publiek was het een 10! Wel kwamen er allemaal mensen om te vragen hoe het met me ging.. awkward. 

Na elf dagen Pai vervolgen we dinsdag avond onze reis naar Laos.

Bye bye beautiful Thailand..

Geniet van de foto's en hopelijk tot deel 7!

Liefs,

Ruud & Elise






...
Reacties